woensdag 31 mei 2006

DE POOLSE ZIEKTE

BL Commentaar 31 mei 2006 * Polen

door Tom Zwitser

De dreigende conservatieve machtsovername in Polen is voor veel moderne Europese "democraten" een ware nachtmerrie. Volgens de Poolse journalist Sasza Malko is het daarom tijd dat de EU in Polen gaat ingrijpen.

Wanneer in 1848 in heel Europa de liberale revolutie uitbreekt is het algemene doel om, onafhankelijk van de religie en de traditie, een
liberale democratie te grondvesten die slechts gebaseerd is op vrijheid en gelijkheid. Ongeacht welke traditie, zullen alleen vrijheid en
gelijkheid nog de basis zijn om politiek te bedrijven.

Dit klinkt erg nobel, maar het besluit zelf was allesbehalve democratisch, had weinig te maken met de wil van het volk, maar – zeker in
Nederland - alleen met die van een handvol rijke bourgeois liberalen die zich ineengeklemd voelden tussen de aristocratie en het volk en
vonden dat ze te weinig macht kregen. De bevrijding uit deze klem was alleen mogelijk door het gezag van de traditie aan te vechten en de
positie van hun geld te benadrukken.

Ondertussen is het gros van het volk ‘bevrijd’ van de religie en de tradities, is God doodverklaard en zal het niet lang meer duren voor de
mens zichzelf ook doodverklaart. De allerlaatste non-liberale elementen worden nu uit de politiek verbannen. In Nederland wordt de SGP
uit de politiek weggepest omdat ze niet de vrijheid en gelijkheid als basis nemen om politiek te bedrijven, maar daarentegen het geloof van
hun (voor)ouders trouw blijven.

In Europa schijnt Polen nu het slachtoffer van de hetze tegen het gezag van de religie en de tradities te worden. In het NRC van 29 mei
roept Sasza Malko de EU op om de ‘liberale verworvenheden’ in Polen te installeren en hij vergelijkt daarbij de huidige Poolse toestand met
die van Jörg Haiders Oostenrijk. Er waren destijds enkele maatregelen van de EU nodig om Haider uit de politiek weg te krijgen, en
hetzelfde moet nu in Polen gebeuren. De conservatieven moeten er gewoon weg. Om het gezag van religie en traditie te bestrijden is elke
maatregel van buitenaf gerechtvaardigd. Wat de wil van het volk is, is absoluut niet belangrijk.

Tradities schijnen best aardig te zijn, zolang we maar kunnen kiezen welke traditie we vandaag bestellen, en morgen zien we wel voor
welke traditie we op dat moment kiezen. Traditie en religie gaan niet verder dan de pizzeria door de week, de afhaalchinees op zondag en
het jaarlijks kerkbezoek met kerst. Maar iemand die geen andere werkelijkheid kent dan die welke door zijn voorouders is overgeleverd en
die door God geschapen is heeft geen keuze tussen de ene traditie vandaag en een andere morgen. Voor hem is de religie en de traditie
werkelijk een gezag dat hem tot (politiek) handelen aanzet. Een traditie zonder gezag is geen traditie. Dat is een hedonisme dat
gedecorereerd is met ornamenten uit het verleden of van "ver weg".

Voor Malko begint politiek niet in het dorp waar hij geboren is, noch in de stad waarin hij gestudeerd heeft. Het begint zelfs niet in de
hoofdstad van zijn vaderland, in Warschau. Politiek begint voor hem pas in het Europese Brussel: “de EU beschikt over een arsenaal aan
drukmiddelen om naleving van de democratische spelregels af te dwingen”. Maar de vraag rijst of deze democratische spelregels niets
meer zijn dan Malko’s eigen haatregels tegen het geloof van zijn ouders en tegen de tradities van zijn grootouders. Voor hem geldt wellicht
hetzelfde als datgene wat Ilja Leonard Pfeiffer twee weken geleden in het NRC over de werklust van Ayaan Hirsi Ali zei: ze begaat “een
ondoordachte en irrationele kruistocht tegen het geloof van haar ouders".

Dit maakt Sasza Malko tot een nepPool die liever moord en brand schreeuwt in buitenlandse kranten en zo ‘internationale druk’ wil
genereren, dan gewoonweg datgene doen waarin hij zegt te geloven: de liberale democratie in zijn land opbouwen. Hij wil in het geheel niets
in zijn land opbouwen; hij wil daarentegen vooral afbreken en de religie binden aan het gezag van de basisbeginselen van de liberale
democratie; het gezag van de vrijheid en gelijkheid. Wanneer de Polen democratisch kiezen voor het andere gezag en voor een
paternalistische samenleving - die daar immers al is – dan is deze toch gerechtvaardigd?

In Europa ging de constitutie van de liberale democratie vrijwel overal in tegen de tradities en de religie van het volk, zoals bijvoorbeeld in
Oostenrijk en Nederland. Over het algemeen wilde de kleine rijke burgerklasse van 1848 eenvoudigweg een regering en grondwet
installeren die ongebonden is aan welk verleden dan ook en daarentegen slechts vrijheid en gelijkheid erkennen als de enige legale en ware
beginselen tot politiek handelen. Malko doet exact hetzelfde als de 19e eeuwse rijke bourgoisie, maar nu niet middels een intellectuele elite
die aan de macht wil, maar met behulp van grof buitenlandse geschut. Althans hij zou het graag willen.

Nu er in Polen een regering is die het volk - in ieder geval de burger zijn tradities en zijn weerbaarheid dreigt terug te geven, moet ineens
van buiten af een liberale democratie geimplementeerd worden. Wanneer de EU zich voor zoiets leent verkondigt zij niets meer dan het
gewraakte Amerikaanse Evangelie: liberal democracy all over the world. God behoede ons daarvoor.

Lees verder...

woensdag 17 mei 2006

SOLIDAIRE POLDERWIND

BL Commentaar 17 mei 2006 * Hirsi Ali

door Tom Zwitser

Ayaan Hirsi Ali is geen Nederlandse concludeert minister Verdonk. En ook niet als het aan Ilja Leonard Pfeiffer ligt.
Voor de rest is er geen nationaal intellectueel die onverhoopt mee wil graaien naar Ayaans paspoort. Een rondje langs
de velden.

Van de kranten verwachten we al jaren geen afgewogen oordelen meer, maar vandaag is het miserere nobis met de Vaderlandse opinie.
Het lukt de intelectuelen niet om tot hun geroemde intellectuele afweging te komen. Ja natuurlijk, de tijd voor zo'n afgewogen oordeel
ontbrak in alle haast en verontwaardiging, en natuurlijk is het "tonen van emoties" ook wel eens goed. Een en een is twee, en zo kan de
opiniepagina van het NRC linea recta bij het oud papier als een oprisping van nationaal intellectueel sentiment.

VVD talent Luuk van Middelaar kopt "Stoomwals Verdonk verplettert Hirsi Ali". In het midden van zijn artikel staat de vraag afgedrukt
"hoe we dit in het buitenland gaan uitleggen". Stoomwalsen en Buitenlanden, het houdt niet op bij Van Middelaar. Volgens goede gewoonte
gaan we ieder Nederlands paspoort dat we uitgeven, direct in "het buitenland" verantwoorden, en dus doen we dat ook met het innemen
van paspoorten. Net zoals we iedere onbarmhartig behandelde asielaanvraag direct aan het buitenland gaan verantwoorden. Net zoals we
bij iedere morele casus direct het buitenland in onze nek voelen hijgen. Verwachten we hetzelfde beschuldigende vingertje uit het buitenland
dat wij altijd zelf naar het buitenland uitsteken? Zo'n dikke lange middelvinger van Chirac, zo doet het buitenland dat vervolgens naar ons!
Het buitenland, tsssss. Het zou wat.

Men weet weer goed raad met Verdonks vaarkunsten in de koppen: "Recht door zee het land uit". Ook ander drama wordt niet geschuwd:
"Schande: Mohammed B kan tevreden zijn" en het redactioneel van het NRC verschijnt onder: "Blunder Verdonk". Natuurlijk mag een
nationaal protest ook niet ontbreken. Nelleke Noordervliet en Geert Mak schreven samen een stukje, ondertekend door verschillende
prominente Nederlanders: "Opnieuw gedwongen te vluchten". Bij het lezen van de kop breken de tranen dusdanig los dat verder lezen
belemmerd wordt. Geroerd tot in het diepst van de ziel zien wij Ayaan opnieuw vluchten. Net als toen ze 11 was, net als toen ze 21 was. Uit
een pure obsessieve dwang.

Wat een solidariteit alom. Intellectuelen en solidariteit. Dat gaat nooit verder dan een handtekening zetten onder een "nationaal protest"
of eens iets in de krant schrijven. Heerlijk toch, prominente Nederlander zijn? Zijn ze ook zo solidair dat ze tegelijk met Ayaan hun
paspoortje komen inleveren bij Verdonk? Als protest? Of kunnen ze dan niet meer door de krant worden betaald voor de vodjes die ze
inleveren? Is dat fiscaal gezien niet handig?

De grote ontknoping is in de Tweede Kamer. Ieder kamerlid uitgezonderd Hilbrand - The Pig - Nawijn is verontwaardigd over Verdonks
besluit. Men komt niet aan een kamerlid, is de algemene teneur. Komt men aan een kamerlid, dan komt men aan de Kamer. Afpakken van
paspoorten van kamerleden doet men niet, hoeveel leugens er ook aan vooraf zijn gaan. Nee, daarentegen is Verdonk nu wel tever gegaan.
Ze constateerde slechts dat Ayaan in feite geen Nederlandse is omdat haar gegevens niet klopten, maar zelfs dat mag ze niet constateren.
Leugens honoreert men met paspoorten en constateringen honoreert men met moties van wantrouwen.

De PvdA huilt volop mee met de huilende wolven in het bos alhoewel Verdonk niets meer gedaan heeft dan een PvdA-wet uitvoeren waarin
destijds geen enkele genade clausule in opgenomen is over het middels verzonnen gegevens verwerven van een Nederlands paspoort. Maar
nee, Wouter Bos schreeuwt net zo hard mee. Immers, niet de wet was hard, maar Verdonk was harteloos.

Een volgende vraag is wat Verdonk met Ayaans paspoort gaat doen? Wie krijgt Ayaans paspoort? Recyclen we dit naar een andere
asielaanvraag die al 6 tot 9 jaar schrijnend ligt te wezen? Mag er nu een ander onder de fakenaam Ayaan Hirsi Ali het Nederlanderschap
verwerven, of doen ze inmiddels ook de leugendetectortest bij de IND? Of zal Verdonk er opgelucht haar achterste mee schoonvegen en het
door het toilet spoelen?

Nee, Verdonk mag nu vrezen voor haar carrière. De massa ruikt bloed. Zij is het enige slachtoffer van deze affaire. Als er sprake van een
complot is, zou je denken dat de VVD hoogst persoonlijk bezig is partijpolitiek te bedrijven, opgezet door Van Aertsen en zijn compaan Van
Middelaar. Of door Rutte, waarna Van Middelaar zijn kaarten openlijk op hem heeft gezet. Rutte vraagt Ali haar leugens internationaal
bekend te maken, omdat enig ophef voor haar niet meer nadelig is in de V.S, vervolgens moet Verdonk er wel werk van maken en recht
door zee als ze is, concludeert ze dat Ayaan geen Nederlandse is. Iedereen boos, Verdonk exit, Rutte lijsttrekker.

Verdonk wordt van alle kanten aangevallen over haar kordate optreden. "Ze heeft zichzelf helaas geen tijd gegund wat milder met de zaak
Ayaan om te gaan", aldus VVD-er Van Beek. Van alle kamerleden schreeuwen Verdonks eigen VVD-ers het hardste van Schande, Moord &
Brand en ander fraais. Ze lag op koers voor het lijsttrekkerschap, nu is ze eenvoudig een ravijntje in geduwd. En onthoudt die Luuk van
Middelaar. Als hij politiek talent heeft, dan is het wel om oude schepen tot zinken te brengen en op het nieuwe schip de koers uit te
stippelen. Wanneer zal hij de nieuwe man van Rutte worden?

Tussen al het huichelachtige drama heeft de nuchterheid van Nederland zijn toevlucht genomen tot een dichter. Pfeiffer - een oerhollandse
naam - bestempelt Ayaans werklust als "een ondoordachte en irrationele kruistocht tegen het geloof van haar ouders". En dat is precies
hetgeen zo op prijs gesteld wordt door alle veertigers en vijftigers die nu aan het roer van het Nederlandse Intellect staan. Prominent en
solidair, zolang het maar uit pure obesessieve dwang gericht is tegen het geloof van hun ouders.

Lees verder...

zaterdag 6 mei 2006

VERZETSGROEP NEELTJE

bitterlemon.eu - VERZETSGROEP NEELTJE

een column, door Tom Zwitser, 6 mei 2006

Op bevrijdingsdag jongstleden is er een nieuwe verzetsgroep opgericht. Een vriendin van me woont vlak bij een park waar jaarlijks de
bevrijding gevierd wordt. Het is ten eerste al vreemd dat herdenken en vieren op twee verschillende dagen zijn gepland en het is aan de
goedheid van enkele hoogheden nog te danken dat die dagen direct na elkaar vallen. Vreemd dat herdenken en vieren überhaupt van elkaar
gescheiden zijn, vroeger was dat in een en hetzelfde gevat: bijvoorbeeld het gedenken en het vieren van de sabbat, zoals deze nog door
gelovige Joden gevierd wordt. Het is noch een domweg ‘uit je bol gaan’, noch een kunstmatig ‘heel bewust en serieus iets zeer ernstigs
herdenken’ met minuten stilte en dergelijke. Voeg je die twee samen dan heb je al snel een godsdienstig feest, waar men noch redeloos uit
een ieder zijn dak gaat, noch zeer ernstig twee minuten stilstaat bij een universeel abstractum. Nee, gedenken en vieren blijven beide
concreet.

Het einde van een moderne oorlog als, zeg een Tweede Wereldoorlog vieren we op een moderne manier: zonder God en met lawaai. Waar
die twee minuten stilte de dag ervoor dan aan gewijd zijn? Hoe meer minuten stilte, hoe meer lawaai men de dag erop mag maken. Ik heb
geen idee waar die stille minuten toe doen. Men moet waarschijnlijk iets universeels gedenken. Iets universeels is al tijden populair. Niet
God, maar zoiets als de Dood, de Slachtoffers, de Vernietiging. Nogmaals; ik weet het niet, maar het zal zoiets zijn.
Maar nu die verzetsgroep, die vriendin en dat park. Het vieren van bevrijdingsdag gaat gepaard met onophoudelijke verdovende decibellen
en oneindige stromen lauw bier die men met het herdenken node gemist heeft. Het vieren gaat door tot in de kleine uurtjes en de hele stad
dient te weten wat er in het park gevierd wordt: we zijn bevrijd (maak kabaal)!

Bevrijd van wat, en welke vrijheid hebben we gekregen? Zijn we vrij om zo hard mogelijk lawaai te maken? Om zoveel mogelijk te zuipen?
Deze anonieme vriendin woont vlakbij het park en heeft de hele dag de vrijheid moeten genieten. Voor het huis of achter het huis; de
decibelmeter sprong op elke willekeurige plek aan stukken. Deze dag was bedoeld, zo doet een van de complottheorieën vermoeden die mij
ter ore kwamen, om een totale uitdelging tot stand te brengen van decibelmeters en van menselijke gehoorgangen en inpandige
trilhaartjes.

Daar komt bij dat ik de vrijheid waartoe ik veroordeeld ben al langer betwijfel. Ik ben zo brutaal geweest mij ondankbaar over de vrijheid
te voelen. Eerst twijfelde ik zachtjes voor mijzelf, maar op een keer, toen ik deze twijfel wat voor mij uit murmelde, werd ik betrapt. Ik had
geluk want het was een geestverwant. Wij waren allebei verbaasd dat er überhaupt geestverwanten van deze specifieke twijfel zijn. Hij was
de eerste geestverwant die ik tegenkwam. Al spoedig volgden er meer.

De vrijheid om, wanneer ik wat nodig heb en geld bezit, een willekeurige winkel binnen te schieten waar het horen en zien me vergaat,
ervaar ik steeds minder als vrijheid. Elke winkel met als uitzondering hier en daar een supermarkt neemt deze vrijheidsdwang over. In de
stad worden de oprechte burgers in iedere commercieel aantrekkelijke straat met loeiharde elektronische puls en ander ongenoeglijk geluid
om de oren gekletst als blijk van grote vrijheid en uitnodiging tot enthousiast koopgedrag. Het is hier elke dag bevrijdingsdag. Pas in het
luxe marktsegment treft men rustige winkels, waar in gepaste stilte of met goede muziek voor gillende bedragen een broek verworven kan
worden. Stilte is duur. Lawaai is zo goed als gratis. En goed geluid is bij deze twee een onbegrijpelijk fenomeen.

Daarom is verzetsgroep Neeltje opgericht. Bij dit initiatief van de vriendin die ik - te harer welzijn - niet bij name noem, heb ik mij
weliswaar slaafs, maar op hartstochtelijke wijze aangesloten. Verzetsgroep Neeltje verzet zich tegen de vrijheid. Deze vrijheid althans.
Verzetsgroep Neeltje bedient zich van de middelen Sabotage en Geweld, en daarna van Pogingen tot Staatsgreep en wanneer deze hun
vruchten beginnen af te werpen bedient Neeltje zich van Gezonde Censuur.

Wij willen ons ten eerste bezig houden met het saboteren van Bevrijdingsdagen. Die dagen schrappen wij van de kalender. Te zijner tijd
wordt aan deze dagen een godsdienstige invulling gegeven. Maar eerst snijden wij op stiekeme wijze kabels door en laten noodaggregaten
vakkundig de geest geven. Daarna overvallen wij cd-winkels en leggen muziekservers van het internet plat om zodanig de distributie van
lawaai en decibellen te vertragen dat het Promotieteam van Vertragingen bij de Nederlandse Spoorwegen er jaloers op zal zijn.

Over dit laatste twijfelen wij nog: Wij kunnen ook zorgen dat we met enkele welgemikte investeringen de muziekmarkt volledig in handen
krijgen, zodat we de muziek kunnen distribueren zoals destijds het voedsel met voedselbonnen werd verstrekt. Wij creëren dan op een
fatsoenlijk kapitalistische wijze een muziekschaarste. Het merendeel van het lawaai ontstaat immers door muziekovervloed. Vanwege het
teveel aan muziek moet alles elkaar overschreeuwen, van het een komt het ander, en al snel is schreeuwen de norm. Dit willen we door
muziekschaarste tegengaan. Het mechanisme laten we juridisch helemaal dichttimmeren zodat geen enkel politiek besluit een
concurrerend initiatief toe kan laten tot de muziekmarkt.

Wij laten allereerst nog geluid maken van alle niveaus, zoals die er nu ook zijn. Wij zullen zeer mondjesmaat de ronduit infantiele
beukherrie produceren zoals die nu massaal geproduceerd wordt, alsook de delicate omgang met geluiden die liefhebbers van klassieke
muziek en aanverwante cross-overs ontwikkeld hebben.

Wat er nog bij hoort is een totale radiostilte wat de muziek betreft. Wij verbieden elke populaire zender. Wij trekken ze eenvoudig van de
zendmast. Ook wat de informatievoorziening betreft wordt elke twijfelachtige geluidsbyte van het net gehaald. We gaan weer terug naar
een stelsel van drie radio- en tv-zenders die de Goede Smaak hooghouden. Op tv en radio zal er in stijl en op niveau geconfereerd worden.
Daarnaast zal er tevens een radiozender en een tv-zender aan de stilte gewijd worden, onder het motto ‘geen geluid is goed geluid’. Aan
mensen die niet in ene keer aan de drie radio en tv-zenders van de Goede Smaak kunnen wennen, wordt aangeboden deze apparaten
gewoon aan te laten, en af te stemmen op de zender die stilte uitzendt. Dit wordt stilte op hoog niveau. Er zal gegarandeerd geen ruis te
vinden zijn. Deze zender zal van Vaals tot Terschelling in goede staat ontvangen kunnen worden, maar zal al spoedig wereldwijd het
evangelie van de stilte verkondigen.

Muziek zal, behalve in concertzalen en in operahuizen, alleen op kamersterkte worden toegestaan. Overtredingen worden zwaar bestraft,
met bijvoorbeeld een jaar opsluiting, waarvan de eerste 6 maanden in absolute stilte, voorzien van eenvoudige, maar gezonde voeding, en
gedurende de tweede helft mag men werken in de gevangeniswerkplaats: onder toezicht, maar zonder muziek. In de werkplaats wordt men
in een of ander eeuwenoud ambacht onderwezen, waar, in de beoefening ervan werkelijke voldoening schuilt. Eenmaal terug in de
maatschappij hongeren zij oprecht naar de uitoefening van dit ambacht en naar de authentieke akoestiek die deze arbeid met zich
meebrengt.

Nederland zal hoe dan ook aan de stilte moeten wennen en bevrijd worden van de dictatuur van bovenal elektronisch lawaai. Wanneer deze
bevrijding een feit is, wordt Nederland zachtjes aan opgevoed met een delicaat besef van geluid. Mensen lopen fluisterend over straat uit
louter genot en kinderen zijn eerbiedig naar datgene dat ze nog niet begrijpen, maar wat ze werkelijk willen begrijpen, om, wanneer ze later
groot zijn ook delicaat met geluid te kunnen omgaan. Kinderen zullen niet meer hun dagen vullen met krijsen om aandacht en ouders
zullen minder gejaagd zijn, omdat ze zonder lawaai niet meer opgejaagd zullen worden.

Verzetsgroep Neeltje realiseert zich dat Utopia niet weggelegd is voor deze aarde, maar ze beseft ook dat de aarde niet om die reden een
Anti-utopia hoeft te worden. In deze een balans van goede gewoontes aanbrengen is de doelstelling van verzetsgroep Neeltje. Het zal de
helderheid in de wereld ten goede komen - in feite zoals het ook ooit was.

Lees verder...