ANARCHIE

bitterlemonproof 14 juli 2007 * Anarchie

door Tom Zwitser

Binnenkort vieren wij de 150ste geboortedag van het anarchisme. Het anarchisme is ontstaan als een volstrekt individueel verzet tegen de
overheersende klasse. Dit verzet was totaal gespeend van enige organisatie, omdat organisatie een bepaalde mate van gezag vereist en
samenwerking. Anarchisten gooiden dus in volstrekte eenzaamheid hun bommen naar presidenten en bank- en fabrieksdirecteuren en een
enkele afzwaaier kon ook nog eens gericht zijn tegen de hautaine bourgeois zelve.

Maar bitterlemon wil het verloren anarchisme weer oppakken in een nieuwe gedaante. Vandaar een feestdag voor de hele familie in het Haagse Madurodam. Een centraal gelegen pretpark in de Nederlanden. Bitterlemon introduceert het familie-anarchisme. De familie is de kleinst mogelijk organische organisatie en heeft geen
kunstmatige overheersende klasse - in tegenstelling tot wat socialisten en feministen beweren. Leve het patriarchaat van de familie, weg
met de staatsbemoeienis! Op de feestdag kunt u met uw kinderen bommen leren maken waarna de kinderen ze op belangrijke doelwitten
leren gooien. Zo mag de luchthaven Schiphol flink te duchten krijgen, evenals de Nederlandse Bank, de grachtengordel (we zetten er ook
echte grachtengordelpoppetjes in), en voor onze Vlaamse vrienden plaatsen we 's ochtends voor aanvang ook nog enkele gebouwen van
Belgische instituties, als het Belgisch Parlement, het parlement voor de Franstalige gemeenschap en wat Brussels-Europese troep.
Speciaal voor hen richten wij ook nog een schiet- en stormbaan in waarbij wij rozen hebben in de vorm van Guy Verhofstadt met een
exemplaar van De Standaard in zijn handen. Op de onverwachte en strategische plekken hebben we een dwergroosje van Koning Albert
neergezet. Hij mag aan stukken gereten worden. De bitterlemon familiedag, een leuk dagje uit voor het anarcho-gezin. Behalve uw
wapentuig en camouflagepak, mogen opa en oma ook mee!

HOE DIRECT PRECIES?

Bitterlemon proof - 14 juli 2007

door Tom Zwitser

De centralistische democratie blijkt niet te werken. Systemen, draaiboeken en werkmethodes bepalen de politieke besluitvorming en wat
dit voor resultaat heeft weet inmiddels iedereen. De bestuursklasse heeft hele andere belangen dan het volk en van representatie is in geen
enkel op zicht sprake meer. Het leven is eruit, God ook en zonder hen moet het gerooid worden. Daarom doen we het nog democratischer:
directe democratie. Jaarlijkse wetten door referenda aan het volk toetsen, iedere lokaal gezag ook lokaal houden en niet overhevelen naar
overkoepelende organisaties. Als de lokale bevolking iets wil, dan gebeurt het. Als de Amsterdam grachtengordel het homohuwelijk wil en
Bos en Lommer wil dat niet, dan moet Amsterdam opgedeeld worden. Maar wanneer men in blok A nu anders daarmee om wil gaan dan
met blok B moet ook de grachtengordel opgedeeld worden, netzo lang tot er een plaats van eensgezindheid heerst, maar dan hoeft er niet
meer overlegd te worden, en is de democratie zelf overbodig. Democratie, ook de directe, vooronderstelt de verdeeldheid. Dus op
Keizersgracht 81 wil men het wel, en op nummer 83 niet, terwijl men er op nummer 85 nog niet uit is. En wanneer in de grachtengordel
ieder huis een eigen ministaatje is geworden en men zo moe wordt van de dagelijkse politieke bedrijvigheid binnenshuis (men moet inzake
letterlijk alles overleggen en stemmen), dan zal men misschien weer zeggen; overhevelen die politiek! Maar dan stemmen de drie jongste
kinderen tegen en moet daarover ook weer overlegd worden, totdat de allerjongste aandraagt dat het misschien toch beter is om papa
maar in de gracht te verzuipen hetgeen prompt democratisch aangenomen en uigevoerd wordt door de oudste twee. Papa legt zich bij hun
democratisch besluit neer. Met andere woorden. Hoe direct precies?