INTERNETDATING

bitterlemon.eu - Discussie Internetdating (1) * December 2006

door Tom Zwitser

Internetdaten is tegenwoordig hét middel om de hoop op een relatie levend te houden. Honderdduizenden Nederlanders in de leeftijd tussen
18 jaar tot ver over de 50, zijn lid van een datingsite Het geeft aan dat Nederlanders zowel moeite hebben om een relatie te onderhouden en
tegelijk moeite hebben met hun single-zijn. Daarom neemt men genoegen, zoals een van de honderdduizenden profielen zegt met ''lekker
single te zijn, op zoek naar leuke contacten, waarbij de mogelijkheid om de echte liefde tegen komen niets meer dan een leuk extraatje zou
zijn''. Met andere woorden: ze rekent er al niet meer op de ware liefde tegen te komen en ze houdt haar hoofd boven water met
chatcontacten.

De vraag is of ze de echte liefde wel wil tegenkomen. De verdroogde foto bij dat profiel toont ook allesbehalve iemand die op zoek is naar
''leuke'' contacten en tegelijk nog ''lekker single is''. Misschien slaagt ze er werkelijk in zichzelf wijs te maken dat ze ''lekker single'' is, iets wat voor ieder normaal mens niet aan haar af te zien is. Iemand wiens droom daarentegen nog in volle glorie het leven bepaalt en de echte
liefde wel wil tegenkomen durft rustig op haar profiel te zetten: "Ik ben een echte vrouw en houd van aandacht en attenties. Een man moet
me willen begrijpen en me meenemen weekendjes weg (Parijs/Milaan). Ben jij de man die mij gelukkig maakt?" Ik ben bang dat ook zij niet
zal slagen en de liefde van haar leven niet zal tegen komen. Datingsites, kortom, zijn plaatsen van ongegeneerd dromen en nog
ongegeneerder de desillusie tentoonspreiden. Iemand die deze tweedeling doorheeft schrijft: ''ik heb een erg gelukkig leven, ben erg
zelfstandig, heb een eigen huis, een geweldige baan en vrienden, maar toch mist ik af en toe een maatje. Heb jij je leven op orde en wil je dat
met mij delen? Neem dan contact met mij op''.

Zo zijn er nog een aantal onbegrijpelijke zaken aan e-dating (internetdaten). Vrijwel iedereen schrijft op haar profiel dat ze ''leuk, spontaan
en enthousiast is'' en ook iemand zoekt die ''leuk spontaan en intelligent is''. Of in een andere variatie kan het ook voorkomen: "Ik ben een
leuke, spontane en gezellige meid. Herken je je hierin? Stuur dan een mailtje." Wanneer iedereen deze eigenschappen bezit en zoekt in de
ander, zouden er toch eigenlijk geen fenomenen als online datingsites mogen bestaan? Iedereen zou zonder meer ogenblikkelijk voorzien
worden in een maatje. De massaliteit van datingsites geven juist het onvermogen aan om via geijkte paden een partner te vinden, of men
doet de moeite niet meer om via de geijkte paden een partner te vinden, of men zoekt volgens heel ander criteria naar een partner, namelijk
op allerlei steekwoorden die op eigenschappen moeten duiden. Die eigenschappen weet je niet wanneer je mensen in real life ontmoet. Het
scheelt allerlei vermoeiende kennismakingsgesprekken en zo'n online kaartenbak geeft het gevoel dat je een voorselectie kan doen die je op
andere plaatsen niet kan doen. Maar wat in 's hemelsnaam zegt de kwalificatie ''leuk'' van iemand? Iemand die leuk is kan een volgend
moment toch helemaal niet leuk zijn? Toch moet je schijnbaar van jezelf zeggen dat je leuk en spontaan bent, anders keuren de potentiële
maatjes je af.

Verlies van eigenschappen

Met andere woorden; men kan geen partner vinden omdat leukheid, spontaniteit en enthousiasme geen eigenschappen zijn. Mensen hebben
geen echte eigenschappen meer. Ze hebben ook niet meer de eigenschap om een relatie aan te gaan en deze te onderhouden. Daarom vindt
iedereen zichzelf uit pure ellende maar gezellig, open en spontaan. De crux zit in het profiel zelf. Iemand die een profiel van zichzelf opstelt
presenteert zich als een autonoom en vrij individu. Dit begin klopt al niet. Zodra een mens autonoom en vrij van achtergrond, familie en
land denkt te zijn verliest hij of zij eigenschappen. Een toenemende individuele autonomie gaat gepaard met een verlies aan eigenschappen.
Dus wat moet men voor andere woorden schrijven? Ze hebben niets anders. Het is typisch modern om over zogenaamde eigenschappen na
te denken alsof dat iets is dat helemaal onafhankelijk van de rest, alleen in mij bestaat. Vroeger had men die en dacht men er niet over na.
Het is heel moeilijk om mijzelf een eigenschap toe te schrijven die ik geheel los van enige context bezit. Dus kan je dat maar beter laten. Nu
heeft men geen enkele eigenschap, maar blijkt na allerlei psychologische analyses dat je bijvoorbeeld extravert bent, behoefte hebt aan een
stabiele omgeving en iemand die je begrijpt. Die iemand is automatisch leuk natuurlijk. Maar zijn dit echte eigenschappen? Wanneer je er
achter komt dat je een stabiele omgeving nodig hebt, ontdek je immers een normale menselijke behoefte. Maar om te bedenken dat je zelf
moet bijdragen aan die stabiele omgeving omdat de mensen om je heen die ook nodig hebben, blijkt een stap te ver. We kunnen dus gerust
allemaal labiele chaotische persoonlijkheden zijn, maar onze omgeving moet die wel kunnen opvangen. Iedere sociale omgeving wordt een
soort van opvangruimte voor mensen die denken dat ze vrij en autonoom zijn, maar die keer op keer crashen omdat die laatste vent of
meid die je op Internet ontmoet hebt toch een smeerlap blijkt te zijn. Ik stel me zo voor dat die relatie huilerig wordt uitgemaakt met de
zin: ''Je schreef dat je leuk was!''

Je zal maar een omgeving hebben met louter beroepscrashers die allemaal denken vrij en autonoom te zijn. Er komt een generatie aan die
niets anders gewend is. De enige stabiliteit ligt in de regelmaat van een mentale crash.

Wanneer je denkt dat die stabiele omgeving niet nodig is, is er netzo goed een steekje los. Je moet wel een heel erg getraumatiseerd
buitenbeentje zijn om je tegen een stabiele omgeving te verzetten. Je moet op z'n minst een bepaalde periode van je leven nooit te boven
gekomen zijn, om een haat tegen een stabiele omgeving te ontwikkelen en blijvend ressentiment tegen alles en iedereen te koesteren.
Waarom komen mensen ertoe om te denken dat het vinden van een partner wel op Internet lukt, als het via de geijkte paden niet lukt? Het
wordt alleen maar moeilijker op Internet, ondanks de enorme hoeveelheid aan profielen waar je doorheen kunt klikken. Na een avondje
profielenbladeren zei het ene meisje me netzo min iets als het volgende meisje. Ze vonden zichzelf allemaal leuk en spontaan. Het was zelfs
erger: na een avondje profielenklikken wilde ik helemaal geen leuk en spontaan meisje meer. Laat die maar lekker in de kaartenbak.

Wanneer je dus wil zoeken naar een partner in zo'n kaartenbak, mag je dus absoluut niet meer dan 10 – 20 per dag bekijken, wil je er nog
een zinnig oordeel over vellen. Maar dan hebben we het nog niet over de foto gehad die door de meesten bij het profiel geplaatst wordt. Je
mag al blij zijn als je in de eindeloze zee met ellendige foto's een goede foto tegenkomt. In de afdeling ''buitenland'' wil nog wel eens een
gewoon en leesbaar profiel te vinden zijn van een Vlaams meisje, en kun je ook af en toe een prachtige foto van een Oekraïens of Russisch
meisje tegenkomen. Deze meisjes hebben nog een voorkomen op de foto, al versterkt hun massale aanwezigheid in de Nederlandse
kaartenbakken wel het idee, dat er nog een massale huwelijkshandel floreert tussen West en Oost-Europa.

Nederlandse meisjes laten zich bij voorkeur fotograferen in de disco, of in Thailand of aan een Spaans strand. De flits maakt in een keer
een lelijke make-up laag op het gezicht zichtbaar en de schijnbaar onbewust blik van verveling en onverschilligheid maakt er ook geen
aantrekkelijk geheel van Ik ben benieuwd waar deze meisjes hun leukheid verstopt hebben. Of zou men zichzelf leuk vinden omdat iedereen
die leuk is nu eenmaal vaak naar de disco gaat, zo nu en dan eens een brutale mond kan opzetten en regelmatig stomdronken over straat
zwalkt en de volgende dag weer onder een systeemplafond en TL licht zit te werken voor de volgende uitspatting? Ben je dan leuk?
Geen wonder eigenlijk dat men met zo'n leven ''ontzettend van reizen houden'' en ook van uitgaan en shoppen. De meeste meisjes hebben
een ontzettende reislust en eisen die ook bij een toekomstige partner. Ik wordt al moe wanneer ik eraan denk.

Als men al niet eens een mooie foto van zichzelf weet te maken (en zelfs de studiofotograaf kan dat niet) denkt men dan zomaar een
partner tegen te komen? Ik zou troosteloos worden wanneer ik mijn hoop op deze modderige kaartenbakken moest vestigen. Een avondje
bladeren is niet bepaald goed voor het vertrouwen in de medeburgers.

SAMIR A. OF GEERT W.?

BL Commentaar 1 december 2006 * Samir A.

door Tom Zwitser

Het nieuws van vandaag, 1 december 2011. Vandaag wordt de uitspraak verwacht in de zogenaamde zaak Hofstadgroep II. Deze groep
met Geert W, Marco P, en Hilbrand N. is aangeklaagd voor ondermijning van de rechtstaat, het plannen van georganiseerde aanslagen
tegen Nederlandse politici en het verpesten van het volk. Ze worden door de aanklager ‘een gevaar voor de democratie’ genoemd. De zaak is
ooit in gang gezet door een commissie van de AIVD die stuk voor stuk rechtstreeks uit de partijburelen van PvdA, VVD en Groen Links
komen.

De groep heet weliswaar Hofstadgroep II, maar heeft connecties met Venlo, Rotterdam en, naar verwacht wordt, ook in vrijwel alle grote
steden. Geert W. alias Amadeus, staat bekend als leider van de groep en heeft buiten de groep ook persoonlijk een grote aanhang. Het zal
juist dit aspect zijn dat bij de rechter zwaar weegt. De voorbeeldfunctie zal naar verwachting een extra zware veroordeling opleveren. De
invloed die hij heeft legt de aanklager uit als het ophitsen van mensen tegen hun gelijke medeburgers die elders in de wereld geboren zijn,
maar in Nederland verblijven en tegen de staat die door hen onmogelijk gemaakt wordt te functioneren.

De verdediging verwijst veelvuldig naar de zaak van Samir A. uit 2006 waar destijds ook niet bewezen kon worden dat het om een
georganiseerde groep van terroristen ging. Ook wijst de verdediging vooral op het feit dat Geert W. niet zozeer invloed heeft, maar dat zijn
boodschap vooral de steun geniet bij een percentage van het volk; naar schatting zo’n 10%.

De rechter zegt daar vandaag over dat hij niet oordeelt over de vraag of het om steun of invloed gaat. Hij moet gewoon de wet toepassen.
Deze wet stamt uit begin 2007 en perkt de vrijheid van meningsuiting in omdat deze vrijheid vooral negatief werd aangewend, ter afbraak
en belediging van mensen, ideeen en religies. De wet maakt het mogelijk dat mensen uit het publieke domein, of ze nu gesteund worden of
niet, veroordeeld kunnen worden voor elke fundamentele of ongepaste kritiek op religies, de democratie of individuen. Dit is destijds nooit
verder gedefinieerd.

De verdediging wijst er verder op dat de Hofstadgroep II het niet zozeer de staat onmogelijk maakt in de uitoefening van haar gezag,
maar dat de staat het juist de burger onmogelijk maakt burger te zijn. De aanklager zei enkele maanden geleden daarover dat dat
juridisch niet aan de orde is en dat er puur gekeken moet worden naar de handelingen die het functioneren van de staat in de weg staan,
omdat dat hetgeen is waarover juridisch gedebatteerd kan worden. Tijdens eerdere zittingen stak Geert W. vol ongeloof zijn handen in de
lucht toen de aanklager dit naar voren bracht hetgeen hem op een berisping van het hof kwam te staan. In een persverklaring zei hij
daarover dat het toch “ongelofelijk is dat het in rechtzaken alleen maar mag gaan om het belemmeren van de overheid, maar dat men dus
klaarblijkelijk niet de overheid kan aanklagen voor het langdurig en consequent belemmeren van de Nederlandse burger louter en alleen
omdat die overheid daar nooit een wet over heeft opgesteld. En ze zal wel gek zijn om dat te doen.”

"In feite", zo zei hij, “ontkent de staat het ambt van burgerschap en de daarbij behorende rechten en plichten. De Nederlandse overheid
pretendeert eigenlijk over een slavenvolk te heersen dat het met moeite in het gareel houdt, maar hard ‘denkt te moeten optreden’ tegen
mensen die zich tegen haar zogenaamd goede bedoelingen verzetten. De democratie is dus uitgelopen op een absolute machtsstaat. De
democratie als feodale despoot die uit naam van haar eigen burgers diezelfde burgers al haar rechten uit handen neemt. Ze vertrouwt haar
eigen burgers dus openlijk niet, maar maakt ze blij door ze eens in de vier jaar een worst voor te houden: ze kunnen nog kiezen om door de
CDA familie of de PvdA familie geregeerd te worden. Hetgeen voor de burgerrechten en de machtspretenties weinig uitmaakt. Daarom
moet de Nederlandse burger haar eigen rechten weer aan de staat onttrekken en tegelijk de zeggenschap die de staat heeft over de burgers
drastisch inperken.”

De wet die Geert W. nu opbreekt bekritiseert hij furieus: “we hadden die wet op de inperking van de vrijheid van meningsuiting nooit zo
moeten opstellen. Het gaat niet om het juridisch voorkomen van belediging en discriminatie. Immers, deze wet is zelf op een grote
belediging voor de Nederlandse burger uitgelopen.

Verwacht wordt dat Geert W. alias Amadeus een periode van vier jaar kan uitzitten met acht van zijn medeverdachten en daarna weer op
vrije voeten zal komen. Naast de hele bovenstaande discussie zal een belangrijke reden voor veroordeling zijn dat zij op heterdaad op
wapenbezit zijn bertrapt. Geert W. voerde aan dat het om zijn eigen veiligheid en verdediging gaat. Wegens diverse bedreigingen kon hij
zich niet anders dan bewapend en beveiligd buitenshuis begeven. De aanklager zei dat de persoonlijke veiligheid van Geert W. destijds
onderzocht is door de AIVD, maar dat deze bewapening onnodig achtten en zich tot dusverre ook nog geen incidenten hebben voorgedaan.

Verwacht wordt dat de aanklacht ‘plannen van aanslagen tegen Nederlandse politici’ wegens tegenstrijdige getuigenverklaringen terzijde
zal worden geschoven. Ondanks de vele videoboodschappen die Geert W. in de afgelopen jaren op de Nederlandse TV wist te krijgen kan
hem geen waterdicht bewijs ten laste worden gelegd. De aanklager betreurt dit enorm want met moderne technieken als het vertraagd
terugspoelen van de beelden is hij erachter gekomen dat zijn filmpjes zeker ‘schrikbarende elementen’ bevatten. Hij kon daar nog niet
gedetaileerder op ingaan.

Hij heeft gisteren al aangekondigd dat, wanneer deze aanklacht niet wordt gehonoreerd, hij een minutieuze studie zal indienen over de
definitie van het woord ‘aanslag’. Daarbij zal niet alleen gekeken worden naar de klassieke betekenis van terrorist, die met een
(zelfmoord)aanslag onrust zaait in het publieke domein, maar worden ook nieuwe vormen van terrorisme bekeken, zoals het tegenwerken
van bestuurs- en overheidstaken. Dit staat bekend als zogenaamd bureaucratisch terrorisme.

Marco P. en Hilbrand N. worden waarschijnlijk vrijgesproken omdat niet kan worden bewezen dat het gaat om een georganiseerde groep
terroristen en hun band met Geert W. niet onomstotelijk vast ligt. Ze worden door de rechtbank toch vooral salonterroristen genoemd. Dit
is iets wat Geert W. juist betreurt: “omdat we er als conservatieven nooit in geslaagd zijn een eenduidig blok te vormen in Nederland,
slaagt de staat er nu in ons een voor een aan haar spit te rijgen”.

lees verder:

BITTERLEMON nr. 1 is samengesteld uit essays en kortere commentaren over begrippen als burgerschap, (overheids)gezag en de
verhouding tussen staat en burger. U kunt zich hierop abonneren of als nummer los bestellen. Verschijnt per 15 december 2006. Zie elders
op de site.