SAMIR A. OF GEERT W.?

BL Commentaar 1 december 2006 * Samir A.

door Tom Zwitser

Het nieuws van vandaag, 1 december 2011. Vandaag wordt de uitspraak verwacht in de zogenaamde zaak Hofstadgroep II. Deze groep
met Geert W, Marco P, en Hilbrand N. is aangeklaagd voor ondermijning van de rechtstaat, het plannen van georganiseerde aanslagen
tegen Nederlandse politici en het verpesten van het volk. Ze worden door de aanklager ‘een gevaar voor de democratie’ genoemd. De zaak is
ooit in gang gezet door een commissie van de AIVD die stuk voor stuk rechtstreeks uit de partijburelen van PvdA, VVD en Groen Links
komen.

De groep heet weliswaar Hofstadgroep II, maar heeft connecties met Venlo, Rotterdam en, naar verwacht wordt, ook in vrijwel alle grote
steden. Geert W. alias Amadeus, staat bekend als leider van de groep en heeft buiten de groep ook persoonlijk een grote aanhang. Het zal
juist dit aspect zijn dat bij de rechter zwaar weegt. De voorbeeldfunctie zal naar verwachting een extra zware veroordeling opleveren. De
invloed die hij heeft legt de aanklager uit als het ophitsen van mensen tegen hun gelijke medeburgers die elders in de wereld geboren zijn,
maar in Nederland verblijven en tegen de staat die door hen onmogelijk gemaakt wordt te functioneren.

De verdediging verwijst veelvuldig naar de zaak van Samir A. uit 2006 waar destijds ook niet bewezen kon worden dat het om een
georganiseerde groep van terroristen ging. Ook wijst de verdediging vooral op het feit dat Geert W. niet zozeer invloed heeft, maar dat zijn
boodschap vooral de steun geniet bij een percentage van het volk; naar schatting zo’n 10%.

De rechter zegt daar vandaag over dat hij niet oordeelt over de vraag of het om steun of invloed gaat. Hij moet gewoon de wet toepassen.
Deze wet stamt uit begin 2007 en perkt de vrijheid van meningsuiting in omdat deze vrijheid vooral negatief werd aangewend, ter afbraak
en belediging van mensen, ideeen en religies. De wet maakt het mogelijk dat mensen uit het publieke domein, of ze nu gesteund worden of
niet, veroordeeld kunnen worden voor elke fundamentele of ongepaste kritiek op religies, de democratie of individuen. Dit is destijds nooit
verder gedefinieerd.

De verdediging wijst er verder op dat de Hofstadgroep II het niet zozeer de staat onmogelijk maakt in de uitoefening van haar gezag,
maar dat de staat het juist de burger onmogelijk maakt burger te zijn. De aanklager zei enkele maanden geleden daarover dat dat
juridisch niet aan de orde is en dat er puur gekeken moet worden naar de handelingen die het functioneren van de staat in de weg staan,
omdat dat hetgeen is waarover juridisch gedebatteerd kan worden. Tijdens eerdere zittingen stak Geert W. vol ongeloof zijn handen in de
lucht toen de aanklager dit naar voren bracht hetgeen hem op een berisping van het hof kwam te staan. In een persverklaring zei hij
daarover dat het toch “ongelofelijk is dat het in rechtzaken alleen maar mag gaan om het belemmeren van de overheid, maar dat men dus
klaarblijkelijk niet de overheid kan aanklagen voor het langdurig en consequent belemmeren van de Nederlandse burger louter en alleen
omdat die overheid daar nooit een wet over heeft opgesteld. En ze zal wel gek zijn om dat te doen.”

"In feite", zo zei hij, “ontkent de staat het ambt van burgerschap en de daarbij behorende rechten en plichten. De Nederlandse overheid
pretendeert eigenlijk over een slavenvolk te heersen dat het met moeite in het gareel houdt, maar hard ‘denkt te moeten optreden’ tegen
mensen die zich tegen haar zogenaamd goede bedoelingen verzetten. De democratie is dus uitgelopen op een absolute machtsstaat. De
democratie als feodale despoot die uit naam van haar eigen burgers diezelfde burgers al haar rechten uit handen neemt. Ze vertrouwt haar
eigen burgers dus openlijk niet, maar maakt ze blij door ze eens in de vier jaar een worst voor te houden: ze kunnen nog kiezen om door de
CDA familie of de PvdA familie geregeerd te worden. Hetgeen voor de burgerrechten en de machtspretenties weinig uitmaakt. Daarom
moet de Nederlandse burger haar eigen rechten weer aan de staat onttrekken en tegelijk de zeggenschap die de staat heeft over de burgers
drastisch inperken.”

De wet die Geert W. nu opbreekt bekritiseert hij furieus: “we hadden die wet op de inperking van de vrijheid van meningsuiting nooit zo
moeten opstellen. Het gaat niet om het juridisch voorkomen van belediging en discriminatie. Immers, deze wet is zelf op een grote
belediging voor de Nederlandse burger uitgelopen.

Verwacht wordt dat Geert W. alias Amadeus een periode van vier jaar kan uitzitten met acht van zijn medeverdachten en daarna weer op
vrije voeten zal komen. Naast de hele bovenstaande discussie zal een belangrijke reden voor veroordeling zijn dat zij op heterdaad op
wapenbezit zijn bertrapt. Geert W. voerde aan dat het om zijn eigen veiligheid en verdediging gaat. Wegens diverse bedreigingen kon hij
zich niet anders dan bewapend en beveiligd buitenshuis begeven. De aanklager zei dat de persoonlijke veiligheid van Geert W. destijds
onderzocht is door de AIVD, maar dat deze bewapening onnodig achtten en zich tot dusverre ook nog geen incidenten hebben voorgedaan.

Verwacht wordt dat de aanklacht ‘plannen van aanslagen tegen Nederlandse politici’ wegens tegenstrijdige getuigenverklaringen terzijde
zal worden geschoven. Ondanks de vele videoboodschappen die Geert W. in de afgelopen jaren op de Nederlandse TV wist te krijgen kan
hem geen waterdicht bewijs ten laste worden gelegd. De aanklager betreurt dit enorm want met moderne technieken als het vertraagd
terugspoelen van de beelden is hij erachter gekomen dat zijn filmpjes zeker ‘schrikbarende elementen’ bevatten. Hij kon daar nog niet
gedetaileerder op ingaan.

Hij heeft gisteren al aangekondigd dat, wanneer deze aanklacht niet wordt gehonoreerd, hij een minutieuze studie zal indienen over de
definitie van het woord ‘aanslag’. Daarbij zal niet alleen gekeken worden naar de klassieke betekenis van terrorist, die met een
(zelfmoord)aanslag onrust zaait in het publieke domein, maar worden ook nieuwe vormen van terrorisme bekeken, zoals het tegenwerken
van bestuurs- en overheidstaken. Dit staat bekend als zogenaamd bureaucratisch terrorisme.

Marco P. en Hilbrand N. worden waarschijnlijk vrijgesproken omdat niet kan worden bewezen dat het gaat om een georganiseerde groep
terroristen en hun band met Geert W. niet onomstotelijk vast ligt. Ze worden door de rechtbank toch vooral salonterroristen genoemd. Dit
is iets wat Geert W. juist betreurt: “omdat we er als conservatieven nooit in geslaagd zijn een eenduidig blok te vormen in Nederland,
slaagt de staat er nu in ons een voor een aan haar spit te rijgen”.

lees verder:

BITTERLEMON nr. 1 is samengesteld uit essays en kortere commentaren over begrippen als burgerschap, (overheids)gezag en de
verhouding tussen staat en burger. U kunt zich hierop abonneren of als nummer los bestellen. Verschijnt per 15 december 2006. Zie elders
op de site.