AIVD-feuilleton (1) * BITTERLEMON EN HAAR AIVD-ERS

bitterlemon.eu - AIVD-feuilleton (1) * BITTERLEMON EN HAAR AIVD-ERS

een feuilleton, door Tom Zwitser, 16 juni 2006

Bitterlemon groeit uit haar jasje. Na de diverse activiteiten tijdens De Week Tegen het Liberalisme, hebben we afgelopen weekend een uitje
naar het Ponypark Slagharen georganiseerd voor onze AIVD infiltranten. Dit zijn de mensen die de AIVD aan ons beschikbaar gesteld heeft
om voor het bitterlemon - podium voor weerbare burgers te werken. Zij voeren vooral tikwerk uit op onze redactie en kijken tijdens het
tikken af en toe steels over hun bril om te zien waarmee wij ons bezig houden. Wij laten niks merken en geven elkaar het volgende moment
een knipoog. Zij doen immers nuttig werk. Af en toe moeten wij weer een komma bijwerken die zij moedwillig verkeerd hebben geplaatst
om zo het extremistische karakter van onze site nog wat te verscherpen. Hier en daar wordt een zin gesaboteerd. Maar over het algemeen
hebben we veel aan ze.

Wegens de vele werkzaamheden maken we er dankbaar gebruik van. In de drukke periodes bellen we de headhunter van de AIVD weer op
met de vraag of ze nog zo’n noeste werker in haar schappen heeft staan. Ze zijn voor ons per slot gratis. Wanneer u daar ook aanspraak
op wilt maken, dient u wel over een fundamentalistisch en extremistisch imago te beschikken, maar dat is tegenwoordig zo gecreëerd.
Even later belt de headhunter vol trots dat de nieuwe man zich de volgende ochtend bij ons komt melden. Ons adres is er inmiddels bekend,
daar vraagt ze niet meer naar.

De eerste infiltrant die zich destijds meldde nadat wij een advertentie hadden geplaatst was Igor. Wij vroegen expliciet naar
AIVD-personeel dat bij ons op de redactie kon komen werken. Alleen Igor meldde zich. Wij wisten al dat wij in de gaten werden gehouden,
maar wij van OpenOrthodoxie.nl willen graag oog in oog staan met degene die bij ons in de keuken loert. Het was een sterke en grote man
met een gleufhoed in de hand. Wij hebben hem nog niet anders meegemaakt dan met die gleufhoed in de hand. Misschien is die hoed te
klein voor zijn ruim bemeten schedel en waait het ding er gewoon af. Maar hij draagt het niet. Het schijnt bij het uniform te horen wat er
ten burele van de AIVD uitgereikt wordt op de eerste werkdag (donkere regenjas, 3D-pak, shawl en hoed). De hoed ligt altijd op de rand
van het bureau en wij verwachten dat het vol zit met 007-achtige electronica die de kolos in staat moet stellen op een nog ingenieuzer wijze
informatie bij ons te vergaren en ons doen en laten te ontrafelen. Persoonlijk kan ik aardig met hem opschieten en wij roken graag buiten
een sigaartje. Daarbij heb ik al een aantal keren geprobeerd die hoed op mijn hoofd te krijgen. Ik krijg het echter niet voor elkaar om het
ook maar aan te raken. Igor is me telkens te snel af. Er schuilt vast en zeker een geheim in.

Maar omdat de AIVD ons zoveel werk uit handen begint te nemen hadden wij gemeend om een dag te organiseren waarbij wij elkaar als
medewerkers en dienaren van hetzelfde doel eens beter zouden kunnen leren kennen. En welke plaats is daarvoor beter geschikt dan
Neerlands pretleverancier nummer een: Ponypark Slagharen!

Een van de dingen die mij tijdens het uitje opviellen - waarbij ik een aantal AIVD-ers inderdaad beter leerde kennen – was dat zij
verwachten dat er achter het Podium voor Weerbare Burgers een zeer geheime agenda schuil gaat. Het is nog steeds erg moeilijk om hen
aan het verstand te brengen dat deze er niet is en dat alle informatie die wij vergaren, verzinnen en bij elkaar schrijven, steeds bedoeld is
om tot publicatie ervan over te gaan en het volk enkel tot opstand te bewegen. Die stukken, die achter gesloten deuren blijven liggen zijn
nog niet af, zijn lange termijn werk, of liggen bijvoorbeeld nog te wachten op publicatie. Zodra het af is, wordt het gepubliceerd voor het
oog van heel het Volk en Vaderland. Maar nu ik me realiseer dat ik afgelopen weekend met verschillende van de nieuwe collega’s over dit
onderwerp heb gepraat - waarbij ik me nog afvraag of zij nu allemaal stuk voor stuk mij hebben uitgehoord, of omgekeerd – wordt ik me
bewust van het feit dat ieder van hen achterdochtig was. Ze wilden geen van allen in eerste instantie geloven dat er niets te verbergen is op
onze redactie. Pas nadat ze die vraag op verschillende manieren gesteld hadden en ik in mijn argeloosheid telkens dezelfde antwoorden gaf,
zagen ze blijkbaar mijn argeloosheid voor een hardnekkig ontkennen aan en hielden ermee op.

Om eerlijk te zijn vind ik het aardig knullig dat ieder van hen (we hebben er 6) mij om beurten mee nam in de draaimolen om me daar
onder het mom van een geinteresseerd gesprek aan een verhoor te onderwerpen. Hadden ze die taak niet wat beter kunnen verdelen? Het
heeft een aantal dagen geduurd, maar nu ik er al schrijvend aan terug denk valt me dat wel op. De eerste die mij inviteerde richting de
draaimolen was Olga. Ze draaide enorm met haar ogen en haar toon was overdreven vriendelijk - moederlijk haast. Ik begreep er weinig
van. Diende ze mij te gaan verleiden? Na Olga moest ik met Igor mee, daarna Milan, Anna, Iwan en als laatste Pjotr. En ik was zo naief
om met ieder van hen mee te gaan uit vriendelijkheid en louter met goede bedoelingen. Na afloop was ik misselijk van alle gedraai.

Ze spreken overigens stuk voor stuk behoorlijk Nederlands en beheersen de taal schriftelijk beter dan ik dat doe. U merkt immers vast wel
dat de namen ietwat Oost-Europees aandoen. Dat is een slimmigheidje van de AIVD. Ook zij moeten mee met de besparing op
personeelskosten en nemen liever het goedkopere personeel uit Oost-Europa aan dan een dure informant uit Nederland. De AIVD vertelde
me dat het Russische-Litouwers zijn. Ze zijn drie keer goedkoper dan een Nederlander.

Enfin, ik maak me er niet druk om. Ze zijn lid van de EU, hebben de juiste kleur paspoort en zijn kundig in hun werk, behalve dan die
komma's die we er af en toe uit moeten halen. Maar dat is geen tijdvretende bezigheid. Volgende week het vervolg.

© Naar een idee van Erik van Goor en Tom Zwitser