AIVD-feuilleton (5) * NAPRATEN

bitterlemon.eu - AIVD-feuilleton (5) * NAPRATEN

een feuilleton, door Tom Zwitser, 25 juli 2006

Na de toespraak zaten we met vier vrienden bij elkaar in de vergaderruimte. ‘Jullie begrijpen natuurlijk wel’, zei de dominee, ‘dat ik Petrus
niet al teveel kon complimenteren waar hij zelf bij is, maar onder ons gezegd en gesproken; hij is het enige voorbeeld die we op dit moment
hebben. Hij is de enige die met zijn zwaard in zijn hand datgene doet wat hij behoort te doen: de zijnen bewaken’. Hij zweeg even.

‘Teveel van ons hebben hun zwaard al uit handen gegeven en denken al hun verantwoordelijkheid voor de familie en het land af te kopen in
het stemhokje, zodat ze, wanneer het fout gaat, politici en sociale constructies de schuld kunnen geven, behalve zichzelf. Hun enige taak is
het nog om een politicus te kiezen en niet om voor de familie en het volk te zorgen. Petrus is zich misschien niet eens bewust dat er zoiets
bestaat als leven zonder zijn wapens. Des te beter voor hem. Het is meer dan vanzelfsprekend. Voor hem zijn weerbaarheid, opoffering en
verantwoordelijkheid verschillende karakters in hetzelfde verhaal. No guns no glory’.

Een redactiemedewerker kwam opeens binnen met een printje en onderbrak ons gesprek. ‘Een mailtje van de AIVD. Over de infiltranten. Ik
snap er niks van’. Hij gaf het aan Erik die natuurlijk de hoofdredacteur is. Erik las voor:

Beste redactie van bitterlemon,

Wij hebben met aandacht geluisterd naar de preek van de dominee.’ (Hoezo luisteren: afluisteren toch zeker.) ‘Wij vonden het over het
algemeen een weldadig opgebouwd betoog en hebben vragen over aan aantal zaken. Wij begrijpen niet waarom u ook een infiltratiebureau
wil beginnen. Het mooie van Nederland is immers dat hier op nationaal niveau aan gewerkt wordt zodat de burger zich geen zorgen hoeft
te maken over de verdediging van zijn goed, noch over zijn veiligheid, noch over zijn welvaartsgroei. In dit moderne land wordt overal
voor gezorgd. Zelfs voor de asielzoekers en vreemdelingen.

Vanwege het huidige tekort aan infiltranten bij de AIVD worden alle asielzoekers uit oostelijk Europa getest op hun KGB vermogens. Zij
worden na een positieve beoordeling van hun test direct genaturaliseerd en ingezet voor echte AIVD werkzaamheden. De zes Russische
Litouwers die op uw bureau werkzaam zijn, doen met dit werk toelatingsexamen tot het Nederlands Burgerschap. Wanneer zij over
genoeg infiltratiecapaciteiten beschikken, krijgen zij hun Nederlands paspoort binnenkort eervol uitgereikt.

De Belgische regering heeft laten blijken jaloers te zijn op onze toestroom van Oost-Europees talent. Ze hebben aangegeven onze minder
getalenteerden over te willen nemen. Diegenen die bij onze test tussen de 5 en 7 scoren, worden Belg. Ze hebben liever buitenlanders in de
inlichtingendienst. Het ligt gevoelig om een Waal of een Vlaming als infiltrant te gebruiken. Beiden zullen uit chauvinisme niet in het eigen
volk infiltreren en beide volken willen ook niet door iemand van het andere volk geïnfiltreerd worden. Het kan dus zo zijn dat enige van de
bij u werkzame AIVD-ers na verloop van tijd voor de Belgische inlichtingendienst gaat werken.

Met vriendelijke groet,

De AIVD

Afdeling Staatsbedreigend Rechtsextremisme.

Ik meende hieruit te mogen concluderen dat de AIVD ons nog niet werkelijk als een staatsgevaarlijke organisatie beschouwt.
Aspirant-Nederlanders gebruiken ons alleen maar als stage- en examenplaats voor het Nederlands burgerschap. Een beetje gevaarlijk
misschien? Zijn we op deze manier nog in de gaten te houden? Eigenlijk namen ze ons amper serieus: leuk genoeg voor aspirant
infiltranten. Het mailtje voelde als een belediging. Ik besloot met Erik te overleggen of we niet eens wat wilde plannen kunnen lanceren.
Gewoon om de boel wat op te stoken. Zelf wat façades bouwen leek me mooi.

De dominee begreep er ook niks van: ‘hoezo een goed opgebouwd betoog? Laat hen dan eens naar echte preken luisteren; die zijn tenminste
opgebouwd. Aan die toespraak van daarnet was niks opgebouwd. En van de inhoud begrijpen ze al helemaal niks. Al blijkt wel dat ik meer
dan ooit gelijk gehad heb. Men is pas een goede Nederlander wanneer je goed kunt infiltreren’.

Terwijl wij hierover napraatten kwam Petrus plotseling naar binnen gelopen. Hij sleurt een klein dikkig jongetje aan zijn hand mee, terwijl
hij met de andere hand de Kalashnikov op het jongetje richt. ‘Hij wilde naar binnen en zei dat hij de bakkersknecht was die de moorkoppen
en de broodjes komt brengen.’ Hij liet het joch in de vergaderruimte los waar het voor ons vieren stond. Deze gaf ons verlegen de enorme
zak met lekkernij voor de koffiepauze en de lunch.

Ik vroeg hem waarom de bakker niet kon komen. ‘Bert is ziek’ zei hij met neergeslagen ogen. ‘Hoe heet je?’ vroeg de dominee. ‘Hilbrand’ zei
hij. ‘Vooruit Hilbrand, waarom kon bakker Bert niet komen? ‘Hij heeft geelzucht’ beantwoordde Hilbrand de vraag van de dominee. ‘En hij
mag ook niet meer in de bakkerij werken van de dokter tot de gele kleur weg zal trekken’.

De dominee keek naar Petrus en zei ‘het is goed Petrus’ wijs hem maar de achterdeur waar hij de komende dagen moet leveren en waar hij
zijn centjes kan ophalen’. Hij keek nog eens langer naar Petrus en vroeg hem toen: en geef je hem ook zijn autoped terug? Petrus grijnsde,
knikte en legde een enorme hand op Hilbrands mollige schoudertje. Ze liepen over de redactieruimte richting de keuken en de achterdeur.
De Kalashnikov schommelde over de rug van Petrus.

© Naar een idee van Erik van Goor en Tom Zwitser