NAAR EEN VROLIJK RECHTS

bitterlemon.eu - Simplicissimus 6 juni 2008 *

Satire NAAR EEN VROLIJK RECHTS

door Tom Zwitser en Erik van Goor

Opinio is van ons heengegaan. Daarmee begraven wij onze laatste illusies. Wordt rechts zichtbaar met veel geld? Is
conservatisme te koop? Zelfs het linksconservatisme is niet te koop. Integendeel, het is failliet. Duizenden abonnees
staan nu op straat in grote verwarring. Wat is dezer dagen nog rechts en wat is nog links?

Rechts is de laatste jaren synoniem geworden aan zaken als de verbeten trek om de mond en gebiologeerd staren naar een links object.
Rechtse mensen zijn derhalve erg zichtbaar. Links is ook zichtbaar; dat is het voorwerp waar vrijwel altijd een aantal rechtse mensen
verbeten naar staart, soms met medeneming van een spandoek dat ook tegen het linkse object is gekant. Dat linkse object is dikwijls niets
meer dan het luchtledige zelve omdat menige verbeten rechtse demonstratie tegen het luchtledige is gekant. Met recht kan men zeggen dat
links niet heel veel voorstelt.

Daarom is het goed dat rechts zich dat eens indenkt: links is lucht. Spandoek is niet nodig, laat staan de dragers voor de spandoeken. Men
zou eens gaan denken dat rechts links is geworden. Demonstreren is immers ontzettend links (eigenlijk) en links vermocht destijds flink te
marcheren richting het Grote Nergens. Inmiddels verdwijnt die linkse mars ver uit zicht – wij vermoeden dat zij inderdaad Daar
aangekomen zijn – maar ontstaat nu het gekke fenomeen dat rechts links achterna marcheert. Wederom naar Nergens.

In dat hiernamaals van de demonstranten zullen de rechtse demonstranten het links dat Daar al gearriveerd is gewillig dienen. Links heeft
dat hiernamaals namelijk alreeds bezet. Van Buddha, tot Hegel en Marx, heeft iedere linksert van naam zijn plekje in dat grote niets en
reïncarneert zich daar wellustig in de rondte. Wij vragen ons af waarom ook de rechtsen zo naar dat luchtledige verlangen. Tenzij links in
rechts is gereïncarneerd waardoor rechts ook aan zijn mars is begonnen, snappen wij daar vrij weinig van.

Links is vlees geworden (en woont onder ons) – hetgeen een adequate vertaling van reïncarnatie betreft. En die gewaarwording heeft ons
geschokt. Links begint iets voor te stellen; het krijgt een gedaante. En wel die van ons. Wanneer de verbeten rechtsen weer eens
gebiologeerd naar het linkse luchtledige staren, demonstreert links dus tegen zichzelf. Zo blijkt dat de kinderen van de revolutie zichzelf
opeten. Eindelijk. Helaas richt deze laatste maaltijd een grote slachting aan onder rechts.

Rechts verzuurt zijn humeur met demonstraties voor vrije meningen en tegen mensen die hun geloof boven de
samenleving-die-geen-grenzen-kent stellen. Kostbare vrije tijd gaat verloren aan voorbereidingen als spandoekschilderen,
slogan-brainstormen en drukte om wat linkserts en gelovigen zeggen – veel drukte om niets of drukte om de drukte. Want de meningen
schreeuwen wij tegen elkander en de demonstraties richten wij tot onszelf. Zo overtuigen wij ons van onszelf en heeft verder niemand last
van onze hobby.

Wanneer de linkse duivel in onze persoon onder ons is, vanwaar moet het rechtse heil dan komen? Van mensen met geld? Die vinden zich
rechts om het geld te beschermen. Of van mensen die rechts zijn omdat ze graag met de Cadillac van de rijke baas uit rijden gaan. Het
geldgevoel en het Cadillac-gevoel hebben de zaak bedrogen. Althans waar mensen zo dom waren om bij dit gevoel in te stappen.
Baas Pieper en toeter Vink konden ons beiden niet vertellen waarvan het heil komen moet. Baas Pieper is hem gesmeerd, de plaat gepoetst
richting Riviëra met medeneming van zijn vrouw, belastinggeld en het faillissement. Voor toeter Vink brengt Opinio te weinig chicks op. De
basis van de Roze Cadillac blijkt te smal voor het vervoer van zeventig chicks.

Echter, de zeventigen wilden ook niet opdagen zodat een en ander niet te pas kwam: Cadillac te leeg en voor de ideologie te smal. Terwijl
toeter Vink nog naar een nieuwe Cadillac met bredere basis zoekt, is baas Pieper het grote geld aan het genieten. Waarschijnlijk dient de
brede basis voor een hele grote chick in plaats van zeventig kleintjes. Vink wil een zwaar wicht. Die zijn er niet in Finsterwolde en
Scheemda. Daar valt met een grote Cadillac geen eer te behalen. Wij raden hem de kermis aan. Daar is altijd een zwaar wicht te
bewonderen – voor weinig geld ook.

Dat brengt Opinio niet terug – van wat voor snit deze ook was. Opinio blijft heengegaan en dient de meningsuiting van het hiernamaals.
Tegen de nabestaanden zeggen wij: kop op, blijf niet bij de puinhopen zitten, werp de linksconservatieve last van u af en wees vrolijk! Laat
ons niet bedrukt meer zijn. Zonder onze vrolijkheid zal Opinio zich in korte tijd reïncarneren als Oibibio – een zuurderig weekblad voor
reïncarnerenden. En Vink blijft mee-reïncarneren totdat ook hij geld genoeg heeft voor Cadillac, chicks en Riviëra. Vanaf die tijd doet de
Islam en de mening er niet meer toe. Eerst moet eraan verdiend worden. Wie vrolijk blijft zal er niet door getroffen worden. En dat gold
eigenlijk ook de vorige versie. Alles verandert, maar blijft hetzelfde.