HET RECEPT VAN CONFUSIO

bitterlemon.eu - Simplicissimus maart 2007 * Bij de verschijning van Opinio...

satire - door Tom Zwitser & Erik van Goor

Net als bij de verschijning van bitterlemon, ging ook de verschijning van Confusio met klinkende redes en toespraken van start. Men begon
met gebed en eindigde met een diner en een polonaise in ganzenpas. Daarmee is het lang verwachte Confusio-adagium eindelijk bekend:
“Bidt en Kookt”. In het krantje stonden zowel het gebed afgedrukt, als het recept van het diner dat de hoofdredacteur in een rede toelichtte.
Een hartverwarmend gebed en een hartversterkend recept, waarbij wij de rede in alle eerbied mochten herhalen:

Rede aan de Hollandse natie

Beste voormannen en -vrouwen van de beschaving,

Wanneer men kookt voor een heel elftal moet het eerst duidelijk zijn wat voor soort elftal het is. Dan pas kan er in de breedte gekookt
worden zodat doemdenkerij vermeden wordt. Want doemdenkerij leidt slechts tot paniekcons- oh nee, tot paniekvoetb- ach nee, weer niet .
Mijn excuses, wat was het ook weer? Oh ja, tot paniekfilosofie.

Dan is nu ook de aard van het elftal bepaald: het is noodgedwongen een filosofisch elftal geworden. Deze elf filosofen spelen allemaal tegen
elkaar. Het filosofisch elftal heeft geen doel, er moet alleen stevig getrapt worden. Ze spelen allemaal voetb-, ach eh, filosofie om de
Traditie van Vooruitgang. De trofee van de competitie is gematerialiseerd in een gouden goudvink die de Marseillaise zuiverder zingt dan
ieder ander vogeltje: vive la France, vive la decadence.

Het geld van de competitie en het diner wordt ter beschikking gesteld door een bekende anonieme financier die wij hierbij willen bedanken.
Met het geld zoeken we vooral naar technologische oplossingen voor problemen die we zelf creëren. (Daarmee zijn alle problemen dus ook
van technologische aard.) Wij stellen daartoe parlementaire commissies in die zoveel mogelijk rottigheid boven tafel halen en wij betalen
ook nog eens hervormingen. Verder is iedereen die meedoet voor een sterke scheidsrechter uit sociale overwegingen. Als het te verwarrend
wordt, kijkt men naar de fluitjes – moeten ze scheller, naar de noppen – moeten die soms scherper, of naar de scheidsrechter zelf – moet
er soms een extra scheids bij in het veld? Technologische oplossingen betekenen altijd een managerscultuur. En dat juichen wij van harte
toe.

Alles is te managen. Alleen als we het niet kunnen oplossen, sturen we een SMS-je: “u bent ontslagen uit het filosofisch elftal. We zullen uw
scheidsrechter vervangen en uw bureau van het veld halen.”

En dan het volk dat toekijkt. Dat is onderdeel van het project Confusio. Daar mag het blij mee zijn, maar verder heeft het geen functie. In
deze wereld ben je nu eenmaal toeschouwer of speler. Als je speelt sta je midden in de belangstelling en als je toekijkt, kijkt je naar mensen
die midden in de belangstelling staan. Het is heel simpel, maar meer is het niet en dat is de filosofie van Confusio. De toeschouwer moet
niet klagen. Het is zijn eigen schuld. Arme mensen zouden gewoon iets meer energie moeten steken in het vinden van een rijke financier.
Het is toch een mooi imago voor een rijk iemand: “Ik financier arme Afrikanen” (die wel arm gehouden moeten worden, in het belang van
het imago van de financier.) Wij zijn niet alleen rijk geworden omdat wij arme mensen hebben uitgebuit, maar omdat wij rijk zijn mogen
we dus Afrikaantjes waar ook ter wereld uitbuiten. Het is niet alleen beter voor ons imago, het is ons recht, want onze rijkdom is onze
eigen verdienste. Wij financieren dus niet de Afrikanen, maar wij, westerlingen, financieren hun armoede.

Dan wil ik u nog onze stermedewerker aan u voorstellen, dr. Gans Dansen. Dr. Dansen doet voor ons een psychoanalyse in de duistere
krochten van zijn ziel om de islamiet in zichzelf te ontleden. Omdat de islamisering doordringt in de alle poriën van onze cultuur, moeten
we volgens dr. Dansen ook de islamiet in onszelf onder handen nemen. Ware Jihad begint bij jezelf, als een innerlijke strijd.
De nederige moslim in onszelf martelt zichzelf dan wel. Maar hij doet dit om niet te vervallen tot het niveau van een preekbeurtenblaadje
van de rechtse kerk. De moslim in onszelf wil namelijk zuiver blijven.

Dr. Dansen is niet gericht op de islamitische lezer, want die zijn er niet. Hij richt zich tot de links-conservatieven en spreekt hen aan op hun
utopisch denken. We volgen het project van dr. Dansen op de voet. Verwacht wordt dat dit project, deze autojihad, uitmondt bij een fatwa
dat dr. Dansen over zichzelf zal uitspreken en uiteindelijk zal eindigen in een zelfdoding als ultiem moment van zuiverheid. Het moment van
zelfdoding hebben wij, om het spannend te houden, nog niet bekend gemaakt, noch het waar en hoe. U kunt er zeker van zijn dat dit
moment live te volgen zal zijn op de website waar het kort tevoren aangekondigd zal worden met zo’n filmpje die door Palestijnen graag
aangewend wordt vlak voor het moment van zelfdoding, ter sterking van de achterblijvers. Het hele project is getiteld ‘Het Linke
Conservatisme’.

Wij mogen hier ook de vriend van dr. Gans Dansen verwelkomen, prof. dr. Abd bin Pim al Id. Prof. Pim is een gevluchte verlichtings-imam
uit Cairo. Hij is hier om zijn laatste boek te promoten getiteld, “De puinhopen van een maand roze conservatisme”. Hij heeft nu al een
interessante wijze ontwikkeld om ons nieuwe blad te lezen, namelijk met behulp van kabbalistische technieken en schema’s. Een van zijn
ontledingen laat ik hierbij rondgaan, het biedt een verfrissende kijk op ons blad. Ik had hem graag middels een interview aan u voorgesteld,
maar hij heeft te kennen gegeven aan deze wens geen gehoor te kunnen geven wegens zijn vijfvoudige nationaliteit. Hij weet door de jetlag
even niet meer met welke nationaliteit hij moet spreken. Hij heeft al wel te kennen gegeven dat Confusio zijn huwelijk gered heeft. Hij slaat
zijn vrouw alleen nog maar met ons blad, iets wat wij van harte toejuichen. Net als het feit dat hij als conservatief tegen de traditie en
huwelijkstrouw is. Wij hopen dat hij straks in staat is nog een klein fatwa uit te spreken.

Wij kunnen wel zeggen dat wij in korte tijd het conservatisme tot vooruitgang hebben gedwongen. Conservatisme is links beste mensen.
Conservatieven die niet meegaan, die niet links zijn, zijn extreem- rechts. Ware conservatieven zijn mensen die zich steeds kunnen
aanpassen – heel traditioneel – aan wat de vooruitgang dicteert. Doemdenkers zijn paniekconservatieven die vanzelf in extreemrechts
verzanden. En Confusio geeft ze alleen maar een zetje in die richting. Dus is de conclusie gerechtvaardigd dat alleen zij uit het filosofisch
elftal gezet kunnen worden, die tot extreme paniekfilosofie vervallen. Want voor de rest is iedereen welkom en hoort iedereen erbij. Zelfs
Femke Halsema.

Als u goed heeft geluisterd, weet u dat wij ervoor waken te zeggen wat conservatisme is, wie dat wel doet sluit mensen uit en wij zoeken,
zoals gezegd, liever naar technologische oplossingen die iedereen insluiten: alle asielzoekers, iedere moraal en alle meningen etc. Wij
passen ons steeds aan aan de opinie van de dag en geloven van hartelust in haar werkelijkheidskarakter, want wij doen er hard aan mee.
Wij geloven in een maakbare cultuur en de school is een daar een onderdeel van. Daar wordt cultuur onderwezen en gecultiveerd. Cultuur
is te vormen en te creëren, sterker nog, cultuur cultiveert zichzelf, het is vorming, Bildung en creatie. Daar is in principe geen volk voor
nodig (slechts als toeschouwers selbstverständlich). Wanneer de school een culturele gemeenschap is, is het altijd bezig om het volk dat zij
met cultuur moet bedienen uit de modder te trekken en dat dient onder strikte en strenge kwaliteitsbewaking – die de staat op zich neemt
– te geschieden. Want een al te zelfstandig volk is erg gevaarlijk voor ons elftal. Het elftal kan namelijk alleen filosoferen bij voldoende
toeschouwers, zo’n 15.000 – 20.000, maar het liefst een paar miljoen, want daar worden we nog rijker van.

Het volk wordt gecultiveerd op de scholen, in buurthuizen, op de werkvloer, in de coffeeshops en overal waar zij dreigt in de modder te
raken, ‘ontstaan’ culturele gemeenschappen. Een culturele gemeenschap bestaat uit leraren, hulpverleners en een paar verlichtte
assisterende klasseouders die de cultuur managen. Overal waar mogelijk, ontkennen wij het volk zelf als culturele entiteit, zodat er
moddersituaties dreigen en er dus een sterke staat noodzakelijk is uit sociale overwegingen. Het volk wordt een volk met ressentiment
naar haar eeuwige redder en conserveert liever de haat en de modder, dan de hulpverlener en het geld. Het zijn de twee kanten waarin wij
de werkelijkheid gedreven hebben en haar willen houden.

Maakbaarheidsconservatisme is het conserveren van haat en op die haat drijven wij en met die haat verdienen wij ons geld.
Daarom het diner van vandaag, slappe slavinkjes drijvend op dunne aardappelsoep uit blik. Op een schaaltje erbij: krielpiepertjes en
geflambeerde spruitjes met Bas Heinz saus.

Na afloop dansen wij de polonaise in ganzenpas. De Ganzendans is moeilijk dan u denkt, drink daarom niet teveel, maar ook niet te weinig
– het komt erg precies. Dr. Gans Dansen zal u voordoen hoe u moet waggelen. Ik dank u.

Uw hoofdredacteur