TWEEHONDERD JAAR VAN RACISME

BL Commentaar 16 juni 2006 * Racisme

door Tom Zwitser

Het Nederlandse volk heeft 200 jaar gefunctioneerd als speelbal van politieke idealen, beleid en wetenschappelijk
onderzoek. Het heeft twee eeuwen lang een staatsopvoeding genoten. Nu is dit volk ineens racistisch. Wat is er mis
gegaan in die opvoeding?

Heeft tweehonderd jaren van volksopvoeding geen enkele zin gehad? Verheffing door scholing, door verheven doch eenvoudige lectuur, door
zorg voor hygiëne, betere huizen, door licht lucht en ruimte, door wat niet al... Wat een moeite heeft de elite zich getroost om van de
arbeidersklasse een zedig, fatsoenlijk en schoon volk te maken. Een barbaarse en onverschillige arbeidersklasse moest bewust gemaakt
worden van universele idealen en verheven worden tot een klasse van verlichte individuen. Nu, dat was die arbeider al tijden. Aan het einde
van de 19e eeuw lag hij niet voor niets elke zondag dronken in de goot, fokte niet voor niets een veel te groot gezin bij elkaar voor die 15 m2
waarin hij woonde, en hij deed niet voor niets schaamteloos zijn behoefte op die ene ton bij de gracht, waar minstens vijf arbeidersstraatjes
op aangewezen waren. Inmiddels, weer zo’n honderd jaar later, woont deze arbeider in een doorzonwoning, zorgt dat zijn vrouw de pil
neemt en drinkt hij liever de hele week door een paar kratten bier leeg voor de tv, dan alles in ene keer op de zaterdagavond en bewatert
daarna zijn geheel eigen Water Closet. Maar nu - na tweehonderd jaar van opvoeding - blijkt dat hij een racist is! [1]

Het verheffende beleid van de elite heeft de arbeider gemaakt tot een bierdrinkende, SBS6-kijkende holle ruimte, waar politiek, instanties
en wetenschap naar behoefte mee kunnen sollen, opvoeden en beleid op kunnen uitoefenen. Een volk op de sofa is een speelbal van
onderzoeken, idealen en nota’s. Maar achteraf blijkt dat die holle ruimte de neiging tot racisme vertoont. Je zou er als elite radeloos van
worden. Wat doen we eraan: een nieuwe nota schrijven, het beleid iets aanpassen, een toefje antiracisme erbij?

Om al dit gerommel met het volk zo goed mogelijk te verdoezelen werd en wordt onderzoek na onderzoek aan het volk gespendeerd met
als centrale vraag: wat wil het volk? De politiek speelt er graag op in. Nu zegt Gerritje weer precies wat het volk wil, en dan
vertegenwoordigt Woesje weer de stem van het volk. Het ene moment sluit de politiek het volk in de armen en dan spreekt ze het weer
mild, maar bestraffend toe, en zo gaat het maar door. Ondertussen lijken SBS 6 en Talpa de enigen te zijn die werkelijk weten wat het volk
wil: liever de voorgevel van Sylvie Meis en Georgina Verbaan dan het plamuur- en metselwerk van oceaanstomer Verdonk en kraai
Lousewies.

Wanneer er al een ‘politiek item’ wordt gebracht, dan programmeert het als beste tussen twee voorgevels in, en nog beter is het om het te
verpakken als shownieuws. In de trant van: Extreme make-over: Minister Van der Hoeven onder het mes van dokter Schoemacher (brengt
de politiek dichter bij de mensen). Waar brengt ons deze zoektocht naar de wil van het volk? Wat is de wil van het volk: "Schoemacher
slacht Van der Hoeven"?

Laat ik het een en ander eens iets aanstippen: al 200 jaar is het Nederlandse arbeidersvolk opgescheept met boeken vol ‘opvoedend’
gezwijmel, werd het uit hun eigen straatjes en steegjes gesleept en diende het in wijken te gaan wonen die als een totalitair idee ontworpen
werden door volslagen wereldvreemde architecten, het kreeg bezoek van strenge hygiënecommissies, en het is bij de minste of geringste
opstandigheid keihard door de politie en staat aangepakt. Er is aan ze gerukt en gesjord, het is zelfs in elkaar geslagen om ze maar net zo
verlicht te krijgen als de elite zelf.

En wat heeft de elite ermee bereikt? Is het heel vreemd dat dit ‘bewerkte’ volk nu langzamerhand het geduld verliest, zeker wanneer er een
buitenlandse massa vol problemen geïmporteerd wordt die vanuit elke richting geknuffeld en gesubsidieerd wordt, dat zich stilaan volvreet
en met geen vinger mag worden aangeraakt, maar dat na meting zeker tien keer lammer is dan het Nederlands arbeidersvolk ooit zou
kunnen worden? Wie heeft er ooit bedacht dat de Nederlandse economie het nodig heeft om buitenlands volk bij miljoenen binnen te halen?
Wanneer economische groei, onder het mom van "meer welzijn", het enige legitieme argument van handelen mag zijn (of praktisch het
enige argument is), dan blaast deze ballon zich een keer kapot, of ze drukt gezond leven en initiatief tegen de vlakte, er breekt binnen 15
jaar een burgeroorlog uit, of de economie implodeert onder alle stress en spanning, whatever, maar er staat iets te gebeuren. De veel te
hoge hypotheek op de toekomst komt steeds verder onder druk te staan.

Zo, dus deze uitgeholde arbeider blijkt ineens racistisch te zijn. Wordt het dan geen tijd om te zeggen: wanneer laat men het Nederlandse
volk nu eens los: geen bureaucratie, geen instanties, geen bemoeienis met kind, ouder en opa en oma. Laat ons dat zelf maar regelen.
Liever zo, en daarbij het gevaar lopen dat er eventueel ‘onmenselijke toestanden’ van komen, dan al die overdadige en verstikkende liberale
staatsterreur die zich met elke binnenhuiselijke aangelegenheid bemoeit en de arbeiders heeft omgeteeld tot een aan porno verslaafde, en
bierzuipende massa van leeghoofdige willekeur (of iets soortgelijks).

Laten we eens eerlijk de balans opmaken na tweehonderd jaar: hoe racistisch is de elite nu altijd zelf geweest? De vernietigende dwang op
het eigen volk: de vernietiging van hun potenties, religie en tradities en vooral hun eigenwaarde [2]. En vervolgens de onwil van de politiek
om maar iets aan het overwegend buitenlandse puinvolk te doen dat nu al tijden de Nederlandse steden terroriseert. Daarmee wordt het
Nederlandse volk van twee kanten aangevallen: door onwillige en eigenwijze links-liberale politici met een 200-jarige geschiedenis van
racistisch idealisme, en door een groeiende groep keiharde anarchistische allochtonen die geen Nederlands volk erkennen, laat staan een
Nederlandse staat. [3]

Wanneer die ‘neiging tot racisme’ zich al onder ‘het Nederlandse volk’ vertoont, is het in ieder geval overduidelijk waar zij vandaan komt.
Racisme is niets meer dan 200 jaar uithollende terreur en vernietigend beleid door de staat en de vrije markt. Het Nederlandse volk
fungeert inmiddels als een echoput voor de politiek, het fungeert als de holle ruimte waar het woord dat de elite erin gooit duizendvoudig
teruggekaatst wordt: racisme racisme acisme cisme isme isme sme sme e e

En de politicus die net nog voor de zoveelste keer zijn ideeën in de put schreeuwde, deinst quasi-geschrokken terug, kijkt zijn kameraadjes
aan en fluistert: "die put... die is racistisch".

Noten
[1]Racismeonderzoek verantwoording van het betreffende onderzoek door onderzoeksbureau Motivaction
[2] Het racistische spook door Erik van Goor op 8 juni 2006
[3] OPEN GRENZEN EN HUN GEVOLGEN door Koenraad Elst op Brussels Journal 08 juni 2006