OCHTENDRITUEEL

bitterlemon.eu - OCHTENDRITUEEL


een column, door Tom Zwitser

De perculator pruttelt en de onovertroffen geur van espresso legt het hele huis plat van vreugde: de espresso is bijna klaar! ‘s Morgens uit
bed is de eerste gammele gang naar het gasfornuis en daarna pas naar de W.C.

In hoeveel huizen zou het er zo aan toe gaan? Ik hoorde dat de VVD over een zeer geheim genootschap beschikt dat verbluffende resultaten
boekt met espressorituelen. Laten we als eerste eens ‘s morgens vroeg bij Hans Wiegel kijken. Slaapmuts op de kop. De ogen lijken aan de
buitenkant hermetisch gesloten te zijn door de dikke wallen die eronder hangen, maar toch komt hij steunend uit z’n bed gerollebold. De
wallen onder de ogen moeten nog wat zakken, maar dan heeft hij ook volledig zicht. Er is even tijd nodig voor dit hele proces want in de
horizontale slapende toestand zullen de onderkinnen zich wat papperig over het gezicht verdelen, en dat moet ‘s morgens natuurlijk weer
naar beneden zakken tot het wakkere peil van overdag. Hoeveel kinnen iemand ook heeft; ze moeten hun plaats wel weten. Maar als de
espresso daaraan bijdraagt, kan hij zo weer met de VVD aan tafel. Geprezen zij de Espresso!

Maar we zijn op zoek naar wildere resultaten van de espressotherapie. We gaan een deur verder. Wat zou er met Geert Wilders gebeuren
zonder koffie ‘s morgens? Me dunkt dat de gevel van de heer Wilders er na het nachtelijk bedderen wat minder steil uitziet dan de blakende
foto’s ons doen geloven. Sommige kuiven moeten het van de gel hebben, andere van een sterk bakje. Waar zou zijn haar anders nog van
overeind blijven staan? Als je op de kleur afgaat komt het zwart tot hoog bovenin. Net niet tot in de topjes, die zijn nog blond. Het zal vast
komen van het drijvend melkschuim op een diep zwarte espresso. Hij moet het toch eens helemaal zwart leren drinken, eens kijken of die
blonde topjes er dan ook afgaan...

Een zwaar bewaakte deur verder slaapt Ayaan... Als we de fysiologie van Wiegel en vooral de heer Wilders doortrekken op deze VVD-er,
dan dreigt er een rascistsich geheel te ontstaan. Alledrie hebben ze directe of historische banden met de VVD en alledrie zijn ze afkomstig
van een perifeer stukje aarde. Het ligt hier gevoelig want de streken in kwestie (resp. Twente, Limburg en Afrika) zijn niet bepaald een
solide basis voor de zelfverzekerdheid waar men in Den Haag over moet beschikken.

Als columnist en Rader Van Verborgen Verbanden loop ik het risico op een confrontatie met de AIVD als ik Ayaantje ook maar enig
misbruik van zwarte espresso ga verwijten. Lieve lezer van dit orthodoxe espresso moment; dat-doe-ik-niet. Ik ga niet zeggen dat we het
melkschuim van Wilders espresso, bij Ayaan niet constateren, alleen omdat ze niet blond besneeuwd is zoals Geert.

Nee, als we Ayaan erbij betrekken, houden we het hier niet meer met een onschuldig dagelijks espressoritueel. Hier komt het orthodox
liberisme in gevaar. Wilders kan er nog wel eens een grapje over maken, zo achter de handpalm, als ex-peetoom Josias even niet kijkt.
Maar zo licht kunnen we het niet opvatten.

Ik ga bijvoorbeeld niet zeggen dat de doop in de espresso, die Wilders als limburger en katholiek-tegen-wil-en-dank tot halfweg z’n kapsel
is aangedaan, bij Ayaan is mislukt. Ik zal niet zeggen dat de VVD gefaald heeft. Mislukt, die kerstening tot het espressogenootschap - in
tegenstelling tot de kerstening van Wilders. Iets te ver doorgeschoten in het VVD-gareel, een eigen winkeltje begonnen... Het hield niet op
bij een lichte besprenkeling van Wilders hoofdje, maar hij is rigoureus tot aan de haren ten doop gehouden. Geen gezeur: plons - hijs... en
daar staat hij weer op de kant te druipen: alleen de haartjes nog droog en blond.

Ayaan niet; is ze er helemaal in geduwd? Zij hield het haar niet droog. Iemand heeft haar laten vallen al is dat niet expres gebeurd. En daar
zanikt ze ook nooit over. Wat ze precies wil is niet duidelijk, maar ze is best blij dat ze in Nederland mag zijn, ondanks de mislukte poging
tot kerstening door de doop. Geen wonder. We hebben het goed hier met zoveel heilzame espresso’s. (Maar wie heeft haar nu per ongeluk
laten vallen? Zou ze daarom tegen die religieuze rituelen zijn?)

We zijn weer aangekomen in het eigen huis. De zaken op de W.C. zijn naar volle tevredenheid afgehandeld en de espresso staat te dampen
op het fornuis. Isss klaar...

Ik hanteer al tijden het zwarte espressoritueel. En ik wil maar niet van de blondheid afkomen. Ik heb geen enkel idee. Trouw zet ik iedere
morgen eerst de espresso op het vuur en dan voltooi ik het resterende ochtendritueel. Zouden ze er bij de VVD een geheime formule voor
hebben? Een geheim Genootschap ter Bevordering van de Boodschap van de Helende Espresso...

Voor deze columnserie heb ik een zwart-wit foto van mijzelf gemaakt, en lijk daarop redelijk niet-blond. Maar nu blijkt het ineens een
kwestie van belichting te zijn geweest, want de volgende ochtend kijk ik in de spiegel: Weer blond. Gelukkig had ik toen de perculator al op
het vuur gezet. En de cafeine die tot grote hoogte steeg, zette me aan het denken. Het werd tijd om de waarheid onder ogen te zien:
Ik ben - laten we het vriendelijk formuleren - zo’n Christen-Unie bekeerling: we doen trouwer dan trouw onze rituelen elke dag, kijken
daarna telkens weer in de spiegel voor de ultieme waarnemingstest en zakken teleurgesteld op de stoel die we al hadden klaargezet. Het is
nutteloos en toch doen we het met z’n honderdduizenden: elke morgen staan we ons voor de spiegel weer de oogleden uit de kop te knijpen,
onszelf inpeperend dat het niet om de buitenkant gaat, maar om de bewogenheid en de gesteldheid van het hart, we zetten onze
montuurloze EO-glimlach op en dopen ons wederom met de espresso. En minzaam knikken de VVD-ers ons elke ochtend toe als we ons na
het mislukte ritueel weer in de maatschappij begeven. Wij kunnen het gewoon niet, beste mensen; ze zijn superieur, die lui van VVD komaf.

En wij, wij hypereigentijdse christenen? ...als we ‘s avonds die glimlach weer afzetten komt er een vermoeid gezicht tevoorschijn. Zo suf als
ongezouten, cholesterol-arme hutspot en zo blond als koffie verkeerd. Nee, dan de fleurige blosjes van Hans Wiegel...