ONTWENNINGSVERSCHIJNSELEN

bitterlemon.eu - ONTWENNINGSVERSCHIJNSELEN

een column, door Tom Zwitser, 25 september 2006

U zou eens – en dat meen ik – een poosje voor de tv moeten hangen. Ik heb er al een tijdje geen meer en daarom benijd ik U, maar een tv
behoort in doorsnee toch tot de zegeningen van de moderne mens. Het is zeg maar ons tele-infuus tot de maatschappij dat ons in leven
houdt. Het voorziet ons van onze levenssappen. Zeker wanneer U naast uw stoel een kratje bier plaatst is het levenssap in meer dan
overdrachtelijke zin aanwezig.

Zonder tv gaan wij dood, want ook de lust tot bierdrinken vergaat ons dan. Zonder tv sterven wij af van de moederstam – de
maatschappij, maar met tv vervelen wij ons stierlijk en daarom drinken wij daarbij. Wanneer wij drinken keert er een paradijselijk
stroompje leven door ons lichaam en wanneer we ons dan nog vervelen kan de frituur erbij aan. De frituur is echter een forse ingreep in
onze avondzit. Het druipend vet maakt ons slaperig en zat. Daarom wordt de frituur meestal na tienen gedaan, wanneer men toch is
opgestaan voor het plasje. Van de frituur raakt men flink moe en begint hartgrondig naar bed te verlangen, tot men ook daadwerkelijk
daarnaar afreist. Wanneer men eenmaal ligt, doet de alcohol de rest.

U ziet, wij hebben een hekel aan onze vrije tijd en vullen die met van allerhande soorten invoer. Resumé: eerst een stukje maatschappelijk
levenselixir door de tv, wanneer die voldoende geestdodend gewerkt heeft, volgt de drank. En om de ellende zo snel mogelijk te vergeten
volgt een smaakvolle vette hap waardoor men als een kind zo blij naar het bed gaat verlangen. Koffie is uit den boze. Direct na het eten is
de koffie nog toegestaan, omdat men dan nog gemotiveerd naar Lingo kan kijken en bij toeval zelfs mee gaat doen, maar later op de
avond dient U geen koffie te drinken. Het verstoort de fase van de vette en zatmakende frituur.

Ik schrijf U dit omdat ik onderhand ontwend raak en me geen raad weet met de avond. U moet weten dat U deze wonderwereld, ons
tele-infuus, werkelijk nimmer de deur uit mag doen. U brengt namelijk in gezegende omstandigheden uw tijd door. Ik kan het weten, ik
raak onthand, en ben hoe langer hoe minder in staat mijzelf te vergeten. Ik kan wel een krat bier halen, maar ik raak om te beginnen niet
verveeld genoeg dat ik zin krijg in bier en ten tweede krijg ik daar een rode huid van in mijn gezicht. Dat heb je met een huid die niet
dagelijks aan het flikkerlicht van het tele-infuus blootgesteld wordt.

Het blijkt allemaal heel complex te zijn maar bovenal schijnt het aan de kabel te liggen. U weet wel, dat snoer waaraan U uw tele-infuus
hangt alvorens de programmering tot U te nemen. Die kabel is bij mij inactief. Bij komt er levenselixir noch programmering uit. En dat
gaat ten koste van mijn sociaal-liberale eeuwige leven. Ik wordt steeds asocialer en begin te blaffen naar liberale voorbijgangers, U weet
wel, die lui met fladderende lange jas en een serieus hoofd. Ze kijken dan geschrokken omhoog, maar lopen sneller door want thuis wacht
hun geluk. Ook raak ik steeds meer onder de indruk van mijn eigen sterfelijkheid. Wanneer het tele-infuus een tijd lang de mens niet kan
bereiken, vervalt deze in idiotie en in waanideeën over de dood. Ik heb laatst spontaan een tekst over doden geschreven die toch levend
waren. Troep natuurlijk, dat op het tele-infuus nooit vertoond of voorgelezen zou worden, al was het maar omdat het tekst is.

Daar weet men wel beter. Dood is dood, zo hoorde ik laatst iemand zeggen. Daar geloof ik niet meer in, in dood is dood, maar alleen
omdat ik onthand ben. Alleen omdat het infuus der Nederlanden mij niet meer bedient. Nu ik U toch spreek zou ik daar graag eens met U
van gedachten over willen wisselen. U geeft uw gedachten en ik geef de mijne retour. Het is een noodoplossing, maar op dit moment de
enige manier om wat van het tele-infuus te krijgen. Zo houden mijn onfrisse ideeën over dood en leven op met door mijn hoofd te zwerven
en zal ik levenslustig in de luie stoel zakken met een krat bier naast mij. Wanneer U werkelijk over goede gedachten beschikt houd ik het
wel uit tot het plasje. Daarna zet ik de frituur aan, zoals U ook doet en zal halfdronken vanwege de alcoholontwenning 10 keer naast de
kroket happen en vervolgens met het meeste van de kroket in mijn kraag halverwege de trap in slaap sukkelen.